Karmelici świeccy, wierni przykładowi Zbawiciela i Jego wezwaniu do nieustannej modlitwy oraz głównemu nakazowi pierwotnej Reguły karmelitańskiej "rozmyślając we dnie i w nocy i czuwając na modlitwach", ponad wszystko cenią sobie trwanie w obecności Boga, w ustawicznym pełnieniu Jego świętej woli. 

Na podstawie zapisów w Archiwum Prowincji Krakowskiej Karmelitów Bosych możemy się dowiedzieć o początkach III zakonu karmelitańskiego w Chropaczowie. Anna Lega z Lipin Śląskich, która została przyjęta do III zakonu w Szopienicach 7 marca 1910 r., swoją profesję złożyła 7 listopada 1918 w Chropaczowie.

W czasie II wojny światowej wiele wspólnot zaprzestało zewnętrznego pokazywania się na terenie parafii, biorąc udział raczej w umacnianiu swej wiary poprzez prywatne spotkania, pobożne modlitwy w domu czy przez podtrzymywanie w sobie ducha Karmelu wtedy gdy łączność z kapłanami Karmelu została przerwana. W trudnych latach walki państwa i partii komunistycznej z Kościołem w Polsce wspólnoty tercjarskie występowały publicznie tylko przy nielicznych okazjach. Obawiano się podstawianych agentów - współpracowników UB i SB. Niektóre lokalne wspólnoty zbierały się tylko w domu, a jeśli w kościele to wyłącznie na jedną godzinę.

Po likwidacji organizacji kościelnych w 1949 roku tercjarstwo istniało nieoficjalnie. Mimo kolejnych odwilży politycznych w Polsce nie udawało się świeckiemu zakonowi powrócić do dawnej przedwojennej świetności. Mimo jednak niesprzyjających okoliczności tercjarze karmelitańscy i franciszkańscy przetrwali. Wyszli z ukrycia dopiero po 1956 roku.

Przełożonymi wspólnoty w Chropaczowie po II wojnie światowej były: Rozalia Kopel, Róża Salbert, Maria Zielonka, Maria Szafraniec, Urszula Gomułka. Na przełomie lat 60 i 70 jedna z liczniejszych wspólnot na Śląsku - liczyła 40 członków. W roku 2011 przyłączona do wspólnoty chorzowskiej.